Είδη μητρικών

Πόσα είδη μητρικών υπάρχουν; Πως κατηγοριοποιούνται;

 

Υπάρχουν πολλά είδη μητρικών σε διάφορες κατηγορίες:

Ανάλογα με το μέγεθος τους:

–

Κανονικού μεγέθους, γνωστές απλά ως ATX ή full ATX

–

Μικρότερου μεγέθους – micro-ATX που συνδυάζονται συνήθως με μικρότερα κουτιά και

τυπικά έχουν ενσωματωμένη κάρτα γραφικών. Μπορούν πάντως να τοποθετηθούν και σε

κανονικού μεγέθους κουτί.

–

Mini-ITX, πολύ μικρότερου μεγέθους κατάλληλες για PC πολυμέσων με ενσωματωμένη

κάρτα γραφικών και χαμηλή κατανάλωση.

–

Ακόμα μικρότερα μεγέθη τα οποία δεν μας ενδιαφέρουν άμεσα καθώς είναι για ειδικές

περιπτώσεις (βιομηχανικοί αυτοματισμοί κλπ)

Ανάλογα με τον επεξεργαστή που χρησιμοποιείται:

–

Για επεξεργαστές της Intel (διάφορες γενιές)

–

Για επεξεργαστές της AMD (διάφορες γενιές)

Ανάλογα με το επίπεδο εξοπλισμού:

–

Μητρικές που διαθέτουν μόνο το βασικό εξοπλισμό (θέση επεξεργαστή, μνημών, θέσεις για

κάρτες επέκτασης και διεπαφές για σύνδεση σκληρού δίσκου, CD/DVD και μονάδας

δισκέτας). Σπάνιο στις μέρες μας να συναντήσετε τέτοια μητρική.

–

Μητρικές που διαθέτουν τυπικό εξοπλισμό. Όλα τα παραπάνω συν μια ενσωματωμένη

κάρτα δικτύου και κάρτα ήχου.

–

Μητρικές με κάρτα γραφικών. Σε αυτές δεν χρειάζεται να προσθέσουμε δική μας κάρτα

γραφικών. Τυπικά η ενσωματωμένη κάρτα δεν έχει ιδιαίτερες επιδόσεις και δεν είναι

κατάλληλη για παιχνίδια αλλά επαρκεί για εργασίες γραφείου και αναπαραγωγή

πολυμέσων. Οι μητρικές αυτές έχουν επίσης ενσωματωμένες κάρτες δικτύου και ήχου όπως

οι προηγούμενες.

–

Μητρικές με έξτρα εξοπλισμό. Μπορεί να περιέχουν ειδικούς ή περισσότερους ελεγκτές

δίσκων, πολυκάναλες κάρτες ήχου, ασύρματες κάρτες δικτύου και ότι άλλο μπορεί να

φανταστεί κανείς. Όρεξη να έχει και λεφτά (για πέταμα)

Μητρική Mini-ITX

Μητρική mini-ITX. Παρατηρήστε πόσο

στριμωγμένα είναι τα εξαρτήματα πάνω ώστε να

χωρέσουν σε τόσο μικρό μέγεθος.

Η συγκεκριμένη διαθέτει πλήρη εξοπλισμό:

κάρτα γραφικών, κάρτα δικτύου, κάρτα ήχου και

δύο θέσεις για μνήμη RAM. Επίσης συνδέσεις

για 4 σκληρούς δίσκους ή άλλες συσκευές

αποθήκευσης

Μητρική Micro - ATX

Μητρική micro-ATX. Παρατηρήστε το

μεγαλύτερο μέγεθος σε σχέση με την

προηγούμενη καθώς και την ύπαρξη

περισσότερων δυνατοτήτων επέκτασης. Η

συγκεκριμένη διαθέτει ενσωματωμένη κάρτα

γραφικών, ήχου και δικτύου αλλά διαθέτει

επίσης και υποδοχές για κάρτες (μια για κάρτα

γραφικών και άλλες τρεις για άλλες κάρτες).

Επίσης διαθέτει 4 θέσεις μνήμης. Μπορεί να

τοποθετηθεί είτε σε κουτί που δέχετε μόνο

μικρού μεγέθους μητρικές (micro-ATX) είτε και

σε κανονικό κουτί

Μητρική πλήρους μεγέθους. Παρατηρήστε ότι

διαθέτει συνολικά έξι υποδοχές για κάρτες

επέκτασης διαφόρων τύπων

Ποιά κάρτα γραφικών να αγοράσω;

Ποια κάρτα βγάζει την καλύτερη απόδοση για τα χρήματα της; Να κοιτάξω μνήμη ή chipset; Θέλω 3D ή πολλαπλές οθόνες; Τί μάρκες να ψάξω; Ποια θα κρατήσει περισσότερο και ποιά θα ψηθεί στον πρώτο καύσωνα; Ου φοβού! Ιδού οι απαντήσεις στα ερωτήματα σας

Το μπέρδεμα των καρτών γραφικών

 Υπάρχει μια σειρά από παρεξηγήσεις όσον αφορά τις κάρτες γραφικών. Για παράδειγμα είναι σύνηθες χρήστες να έρχονται και να ζητάνε κάρτα γραφικών που να έχει π.χ. 1GB μνήμη αντί να ασχολούνται με το ποιο chip φοράει (που είναι φυσικά απείρως ποιο σημαντικό). Άλλοι χρήστες παθιάζονται με κατασκευαστές και ορκίζονται πως οι άλλοι είναι απαράδεκτοι -προφανώς ωθούμενοι από κάποια τραυματική τους εμπειρία. Για τις δυνατότητες της κάθε κάρτα γραφικών δε, ούτε λόγος: Υπάρχουν χρήστες που θα αγοράσουν μια κάρτα για όλους τους λάθος λόγους (π.χ. μια φθηνή DirectX 11 αντί της παλιάς τους και πολύ καλύτερης DirectX 10). Τελικά τί πρέπει να προσέξουμε όταν θα αγοράσουμε μια καινούργια VGA για τον υπολογιστή μας;

Οι τρείς κατασκευαστές καρτών γραφικών που είναι... δύο

 Αν διαβάσουμε τα χαρτιά με τις πωλήσεις καρτών γραφικών, θα δούμε πως ανάμεσα στις AMD (πρώην ATi), NVidia και Intel, η τελευταία διατηρεί ένα συντριπτικό νούμερο σε πωλήσεις (αν θυμάμαι πάνω από το 50-60%). Φυσικά αυτό το νούμερο είναι τελείως πλασματικό αφού το πρακτικό μονοπώλιο στα chipset των μητρικών προσφέρουν στην Intel την δυνατότητα να αυξάνει τις πωλήσεις, την ίδια ώρα που όλο το σύμπαν θα σας βεβαιώσει πως είτε σε laptop είτε σε σταθερό υπολογιστή, η Intel κάρτα γραφικών είναι αιώνες πίσω σε σχέση με τις AMD/NVidia.

Γιατί να αγοράσω μια νέα κάρτα γραφικών κατ' αρχάς;

Πριν λοιπόν βγείτε στα μαγαζιά ή στο ίντερνετ για να αποκτήσετε μια νέα κάρτα γραφικών, θα πρέπει να σκεφτείτε: Την χρειάζομαι; Οι σύγχρονες κάρτες γραφικών υπάρχουν κυρίως για να υπολογίζουν πολύγωνα για 3D παιχνίδια, ενώ πρόσφατα η υπολογιστική τους ισχύς μπορεί να αξιοποιηθεί από τρίτα προγράμματα όπως π.χ. το Photoshop. Αν λοιπόν έχετε έναν υπολογιστή γραφείου (για χρήση π.χ. στο Office και ολίγον από email και web browsing) δεν χρειάζεται να πάρετε νέα κάρτα γραφικών, εκτός και αν έχετε μια ενσωματωμένη που "κλέβει" μνήμη από το σύστημα -αν και ακόμη και σε αυτή την περίπτωση απλά μπορείτε να αγοράσετε την απόλυτα ποιο φθηνή λύση που θα βρεθεί στο διάβα σας.

Ακόμη χειρότερα, αν έχετε ήδη μια ανταγωνιστική κάρτα γραφικών, ίσως και πάλι δεν αξίζει να κάνετε την αλλαγή μιας και δεν πρόκειται να δείτε δραματικές αλλαγές. Ο γραφών είχε μια πιστή GTS250 η οποία αντικαταστάθηκε προσφάτως με μία fancy GTX 550 Ti

Αν το καλοσκεφτεί κανείς, οι δύο κάρτες βρίσκονται στο ίδιο εύρος τιμών για την εποχή τους. Δεν ανεβήκαμε λοιπόν κλάση. Απλά αν π.χ. είχαμε ένα Corolla του 2009, τώρα αγοράσαμε το Corolla του 2011. Άξιζε τα χρήματα;

To 3DMark πιστεύει πως όχι! Φυσικά αυτό δεν υφίσταται πάντα. Ένα DirectX 11 γραμμένο παιχνίδι μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά ανάμεσα στις δύο κάρτες (η GTX550Ti υποστηρίζει DirectX 11 ενώ η GTS250 DirectX 10). Οπότε έρχεται αναπόφευκτα και το ερώτημα: Για ποιο λόγο θέλετε να αγοράσετε νέα κάρτα γραφικών;

Μάρκες καρτών γραφικών

 Υπάρχουν 
άπειροι κατασκευαστές καρτών γραφικών, όπως π.χ. οι Gigabyte, Asus, MSI.
 Ουσιαστικά οι κατασκευαστές αυτοί, παίρνουν το reference design της AMD
 ή της NVidia και κατασκευάζουν την κάρτα γραφικών με μικρές ή μεγάλες 
παραλλαγές. Ποιες μπορεί να είναι αυτές; Επιπλέον ψύξη που μπορεί να 
συνδυάζεται με δυνατότητες overclocking, ποιότητα υλικών (και ειδικά πυκνωτών)
 ή ταχύτητες μνήμης. Το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό. Υπάρχουν π.χ. 
κατασκευαστές που βγάζουν δύο μοντέλα με το ίδιο chipset και την ίδια 
τιμή, αλλά το πρώτο με 1GB μνήμης χρονισμένης στα Χ, και το δεύτερο με 
την μισή μνήμη χρονισμένη στα X+Y, με την δεύτερη να είναι ποιο γρήγορη!

 Υποστήριξη SLI/Crossfire

 Το ακριβό είναι και το ποιο φθηνό: Ένα καλό σύστημα είναι να αγοράζετε μία πραγματικά ακριβή και καλή κάρτα γραφικών που θα σας κρατήσει για πολύ καιρό χωρίς ανάγκη αλλαγής κάθε λίγο και λιγάκι (αν και με την τεχνολογία ποτέ δεν ξέρεις). Ένας καλός συνάδελφος ακολουθεί αυτό το σύστημα εδώ και χρόνια, και μόλις πρόσφατα παρέλαβα για την εξοχότητα του, το παρακάτω τερατάκι

Μπορούν τα laptops να παίξουν παιχνίδια;

Μπορούν οι κότες να πετάξουν; Μάλλον όχι. Έχουν τα φτερά αλλά είναι φύσην αδύνατον να υπερνικήσουν την βαρύτητα. Οι κάρτες γραφικών των φορητών δεν είναι κότες -πλησιάζουν μάλλον περισσότερο στα περιστέρια: Είναι εκείνο το χοντρό πουλί που προτιμάει να περπατάει παρά να πετάει, και όταν το βλέπεις να φτερουγίζει για να απομακρυνθεί, το λυπάται η ψυχή σου, γιατί είναι ποιο αργό και δυσκίνητο από οποιοδήποτε άλλο πετούμενο -ακόμη και από τα σπουργίτια. Τραβηγμένο; Ας δώσουμε μερικά στοιχεία αντί παρομοιώσεων:

Η ποιο δυνατή mobile κάρτα γραφικών της NVidia αυτή τη στιγμή είναι η GTX 580M. O πυρήνας "τρέχει" στα 620MHz και παράγει 952GFlops. Αν θυμάστε τον πίνακα παραπάνω, μια ταπεινή GTX 560 για σταθερό υπολογιστή, "τρέχει" στα 810MHz και αποδίδει 1.088GFlops!

Η απάντηση λοιπόν είναι πως ναι μεν, οι φορητοί μπορούν να παίξουν αξιοπρεπώς σύγχρονα παιχνίδια, αλλά αφενός αν δεν θέλετε να μετατρέψετε σε τοστιέρα τον φορητό υπολογιστή σας και αφετέρου αν θέλετε τρομακτικά καλύτερη απόδοση γραφικών για τα χρήματα σας, τότε θα πρέπει να αποζητήσετε αποκλειστικά έναν σταθερό υπολογιστή.

Συμπεράσματα

 Ο 
ανταγωνισμός στο πεδίο των καρτών γραφικών είναι τρομερά έντονος -ίσως 
πολύ μεγαλύτερος από κάθε άλλο κομμάτι της πληροφορικής (επεξεργαστές, αποθηκευτικά μέσα).
 Αυτό είναι σίγουρα καλό. Ο ανταγωνισμός φέρνει καλά προϊόντα και 
χαμηλές τιμές. Σήμερα στο εύρος των €80-140 υπάρχουν κάρτες γραφικών που
 καλύπτουν το 95% των παιχνιδιών που κυκλοφορούν. Και για όσους θέλουν 
να παίζουν και το υπόλοιπο 5% (γκουχου -Crysis), μπορούν είτε να πληρώσουν 

παραπάνω ή απλά να χαμηλώνουν

τις ρυθμίσεις γραφικών. Η επιλογή είναι δική σας!!! 

UNIX

Κλάδοι του Unix και παρόμοιων συστημάτων

Το Unix ή UNIX είναι λειτουργικό σύστημα Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, το οποίο αναπτύχθηκε κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 από ομάδα εργαζομένων των εργαστηρίων Μπελ (Bell Labs) της εταιρείας AT&T, στην οποία συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, οι Κεν Τόμσον (Ken Thompson), Ντένις Ρίτσι (Dennis Ritchie) και Ντάγκλας Μακιλρόι (Douglas McIlroy). Σήμερα τα συστήματα Unix έχουν χωριστεί σε πολλούς κλάδους και αναπτύσσονται τόσο από την AT&T όσο και από άλλους εμπορικούς παράγοντες, όπως και από αρκετούς μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, όπως το πρόγραμμα GNU.
Ο νυν ιδιοκτήτης του εμπορικού συμβόλου Unix είναι μια ομάδα, η οποία ονομάζεται The Open Group, ενώ οι κάτοχοι των πνευματικών δικαιωμάτων του πηγαίου κώδικα του Unix είναι η ομάδα SCO Group και η εταιρία Νοβέλ (Novell). Μόνο συστήματα πλήρως συμβατά και πιστοποιημένα με το πρωτόκολλο Single UNIX Specification χαρακτηρίζονται ως «Unix» (τα υπόλοιπα χαρακτηρίζονται ως «παρόμοια με το Unix» ή, στην καθομιλούμενη των υπολογιστών, «Unix-οειδή», «Unix-like»).
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων της δεκαετίας του 1970 και των αρχών της δεκαετίας του 1980 η επιρροή του Unix στους ακαδημαϊκούς κύκλους οδήγησε στην μαζική αποδοχή του (ειδικά από την παραλλαγή του BSD, προερχόμενη από το Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ) από εμπορικά προγράμματα Unix, με πιο αξιοσημείωτο αυτό της εταιρείας Sun Microsystems.
Μερικές φορές ο όρος Παραδοσιακό Unix χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα λειτουργικό σύστημα Unix ή GNU το οποίο έχει τα χαρακτηριστικά είτε της έκδοσης 7 του Unix είτε του UNIX System V.



Επισκόπηση

Τα λειτουργικά συστήματα Unix χρησιμοποιούνται ευρέως και σε εξυπηρετητές και σε σταθμούς εργασίας. Το περιβάλλον Unix και το μοντέλο πελάτη - εξυπηρετητή ήταν απαραίτητα στοιχεία στην ανάπτυξη του Διαδικτύου και τον αναπροσανατολισμό των υπολογιστών προς την δημιουργία και χρήση δικτύων αντί για ξεχωριστούς υπολογιστές.
Τόσο το Unix όσο και η γλώσσα προγραμματισμού C αναπτύχθηκαν από την εταιρία AT&T και διανεμήθηκαν σε κρατικά και σε ακαδημαϊκά ιδρύματα, με αποτέλεσμα να μεταφερθούν και να προσαρμοστούν σε κατά πολύ ευρύτερο φάσμα υπολογιστών από οποιοδήποτε άλλο λειτουργικό σύστημα. Συνεπώς, το Unix έγινε ταυτόσημο με την έννοια του ανοιχτού συστήματος (Open System).
Το Unix σχεδιάστηκε για να μεταφέρεται εύκολα σε άλλες πλατφόρμες και να υποστηρίζει πολλαπλές ταυτόχρονες εργασίες παράλληλα με την ταυτόχρονη χρήση του από πολλούς χρήστες, σε διάταξη χρονομερισμού. Τα συστήματα Unix χαρακτηρίζονται συνήθως από τις εξής ιδιότητες:

• χρήση απλού κειμένου για την αποθήκευση των δεδομένων,
• ιεραρχικό σύστημα αρχείων,
• η αντιμετώπιση συσκευών αλλά και κάποιων μορφών διαδιεργασιακής επικοινωνίας ως αρχεία και η χρήση ενός μεγάλου αριθμού εργαλείων, μικρές εφαρμογές που μπορούν να συνδυαστούν με ένα διερμηνέα γραμμής εντολών με χρήση σωληνώσεων (pipes), αντί για ένα μονολιθικό πρόγραμμα που θα υλοποιούσε την ίδια λειτουργία. Οι αρχές αυτές είναι γνωστές και ως η φιλοσοφία Unix.

Στο Unix το "λειτουργικό σύστημα" αποτελείται από πολλά τέτοια εργαλεία μαζί με το κύριο πρόγραμμα ελέγχου, τον πυρήνα. Ο πυρήνας παρέχει υπηρεσίες για την εκκίνηση και τερματισμό προγραμμάτων, χειρίζεται το σύστημα αρχείων και άλλες λειτουργίες "χαμηλού επιπέδου", τις οποίες μοιράζονται τα περισσότερα προγράμματα. Επιπλέον, ίσως πιο σημαντικό, σχεδιάζει την πρόσβαση στο υλικό ώστε να αποφύγει συγκρούσεις αν δυο προγράμματα προσπαθούν ταυτόχρονα να έχουν πρόσβαση στον ίδιο πόρο ή συσκευή. Για να μεσολαβήσει σε τέτοιες προσβάσεις, ο πυρήνας έχει ειδικά δικαιώματα πάνω στο σύστημα, γεγονός που οδηγεί στη διαφοροποίηση: "χώρος πυρήνα" και "χώρος χρήστη".
Η αρχή του μικροπυρήνα (microkernel) αναπτύχθηκε σε μια προσπάθεια να αντιστραφεί η τάση για μεγαλύτερους πυρήνες, και για επιστροφή σε ένα σύστημα όπου οι περισσότερες λειτουργίες εκτελούνται από μικρά εργαλεία. Σε μια περίοδο που ο "κανονικός" υπολογιστής συμπεριλάμβανε σκληρό δίσκο για την αποθήκευση δεδομένων, και τερματικό για είσοδο και έξοδο, το μοντέλο αρχείων του Unix δούλευε αρκετά ικανοποιητικά, μιας και η είσοδος και έξοδος ήταν κυρίως "γραμμική". Όμως, τα σύγχρονα συστήματα περιλαμβάνουν δικτύωση, και άλλες νέες συσκευές. Με την ανάπτυξη των γραφικών διεπαφών, το μοντέλο αρχείων αποδείχθηκε ανεπαρκές για τη διαχείριση ασύγχρονων γεγονότων, όπως αυτά που προκαλούνται από ένα ποντίκι. Έτσι, τη δεκαετία 1980, η ασύγχρονη είσοδος/έξοδος και η διαδιεργασιακή επικοινωνία επεκτάθηκαν με sockets, κοινή μνήμη, ουρές μηνυμάτων, σημαφόρους, και άλλες λειτουργίες, καθώς τα πρωτόκολλα δικτύου μετακινήθηκαν εκτός του πυρήνα.



Ιστορία


Στη δεκαετία του 1960 το MIT, η AT&T στα εργαστήρια Μπελ, και η General Electric εργάζονταν πάνω σε ένα πειραματικό λειτουργικό σύστημα που λεγόταν Multics (Multiplexed Information and Computing Service), το οποίο είχε σχεδιαστεί ώστε να τρέχει στη σειρά υπολογιστών mainframe GE-645. (Τελικά το Multics έγινε εμπορικό προϊόν, αν και οι πωλήσεις δεν έφτασαν τις προσδοκίες.) Το Multics ήταν ένα διαδραστικό λειτουργικό σύστημα με πολλές νέες δυνατότητες, όπως η αυξημένη ασφάλεια.
Τα εργαστήρια Μπέλ της AT&T αποσύρθηκαν από το πρόγραμμα Multics και ανέπτυξαν τους πόρους τους αλλού. Ένας από τους προγραμματιστές στην ομάδα των εργαστηρίων Μπελ, ο Κεν Τόμσον, συνέχισε να αναπτύσσει λογισμικό για τον μεγάλο υπολογιστή (mainframe) GE-645, και έγραψε ένα παιχνίδι για τον υπολογιστή αυτό, το Space Travel. Όμως, διαπίστωσε ότι το παιχνίδι ήταν πολύ αργό στον υπολογιστή GE, και ακριβό, κοστίζοντας 75 δολάρια για κάθε εκτέλεσή του, και πολύτιμο υπολογιστικό χρόνο. Έτσι, ο Τόμσον ξανάγραψε το παιχνίδι σε συμβολική γλώσσα για τον PDP-7 της DEC, με τη βοήθεια του Ντένις Ρίτσι. Η εμπειρία αυτή, σε συνδυασμό με τη δουλειά του στο πρόγραμμα Multics, οδήγησαν τον Τόμσον να ξεκινήσει ένα καινούριο λειτουργικό σύστημα για τον PDP-7. Οι Τόμσον και Ρίτσι ηγούνταν μιας ομάδας προγραμματιστών, που συμπεριλάμβανε τον Ρουντ Κάναντεϊ, στα εργαστήρια Μπελ, και οι οποία ανέπτυσσε ένα σύστημα αρχείων, καθώς και το καινούριο λειτουργικό σύστημα που μπορούσε να εκτελεί πολλές διεργασίες ταυτόχρονα. Συμπεριέλαβαν έναν ερμηνευτή γραμμής εντολών και μερικά μικρά βοηθητικά προγράμματα.




Δεκαετία του '70


Στη δεκαετία '70 το πρόγραμμα ονομαζόταν Unics, και τελικά μπορούσε να υποστηρίξει δύο ταυτόχρονους χρήστες. Ο Μπράιαν Κέριγκαν εφηύρε αυτό το όνομα σε αντιδιαστολή με το Multics. Αργότερα, η ορθογραφία άλλαξε σε "Unix".
Μέχρι εκείνο το σημείο δεν είχε δοθεί οικονομική στήριξη από τα εργαστήρια Μπελ. Όταν η ερευνητική ομάδα της επιστήμης υπολογιστών θέλησε να χρησιμοποιήσει το Unix σε μεγαλύτερους υπολογιστές από το PDP-7, οι Τόμσον και Ρίτσι κατάφεραν να το ανταλλάξουν με την υπόσχεση να προσθέσουν δυνατότητες επεξεργασίας κειμένου στο Unix, για ένα μηχάνημα PDP-11/20. Αυτό οδήγησε σε κάποια οικονομική υποστήριξη από τη Μπελ. Για πρώτη φορά το 1970, το λειτουργικό σύστημα Unix ονομάστηκε επίσημα, και έτρεξε στον PDP-11/20. Προστέθηκε ένα πρόγραμμα διαμόρφωσης κειμένου, το roff και ένας επεξεργαστής κειμένου. Και τα τρία ήταν γραμμένα στην συμβολική γλώσσα του PDP-11/20. Τα εργαστήρια Μπελ χρησιμοποίησαν αυτό το αρχικό "σύστημα επεξεργασίας κειμένου" που αποτελούνταν από το Unix, το roff και τον κειμενογράφο, για να επεξεργάζονται κείμενο αιτήσεων πατεντών. Το roff σύντομα εξελίχθηκε στο troff, το πρώτο πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκτύπωσης με πλήρεις δυνατότητες στοιχειοθεσίας. Το "εγχειρίδιο προγραμματισμού Unix" εκδόθηκε στις 3 Νοεμβρίου 1971.
Το 1973, γράφτηκε ξανά σε γλώσσα προγραμματισμού C, πηγαίνοντας κόντρα στη γενική νοοτροπία του ότι "κάτι τόσο περίπλοκο όσο ένα λειτουργικό σύστημα, που πρέπει να αντιμετωπίσει γεγονότα χρονικής κρισιμότητας, έπρεπε να γράφεται αποκλειστικά σε γλώσσα assembly (συμβολική γλώσσα)" Η μεταπήδηση από τη συμβολική γλώσσα στη γλώσσα υψηλού επιπέδου C είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της μεταφερσιμότητας του λογισμικού, αφού απαιτούνταν να αντικατασταθεί μια σχετικά μικρή ποσότητα κώδικα εξαρτώμενου από τη μηχανή προκειμένου το UNIX να μεταφερθεί σε άλλες υπολογιστικές πλατφόρμες.
Η AT&T διέθεσε το Unix σε πανεπιστήμια και εταιρείες, καθώς και στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, κάτω από κάποιες άδειες λογισμικού. Οι άδειες αυτές περιλάμβαναν όλον τον πηγαίο κώδικα, συμπεριλαμβανομένου και των εξαρτώμενων από τη μηχανή τμημάτων του πυρήνα, γραμμένων σε συμβολική γλώσσα για PDP-11. Αντίγραφα του πηγαίου κώδικα Unix (με σημειώσεις) κυκλοφόρησαν ευρέως κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1970, με τη μορφή ενός γνωστού βιβλίου, του Τζον Λάιονς, του University of New South Wales, του Lions' Commentary on UNIX 6th Edition, with Source Code, το οποίο και οδήγησε σε μια αύξηση της χρήσης του Unix στην εκπαίδευση.
Οι εκδόσεις του συστήματος Unix καθορίζονταν από τις εκδόσεις των εγχειριδίων τους, με αποτέλεσμα για παράδειγμα, οι ονομασίες "Πέμπτη Έκδοση του UNIX" ("Fifth Edition UNIX") και "UNIX Έκδοση 5" ("UNIX Version 5") να έχουν χρησιμοποιηθεί με την ίδια σημασία. Η ανάπτυξη του συστήματος οδήγησε στις Εκδόσεις 4, 5, και 6 να έχουν κυκλοφορήσει μέχρι το 1975. Αυτές οι εκδόσεις πρόσθεσαν την έννοια των σωληνώσεων, οδηγώντας στην ανάπτυξη μιας αρθρωτής βάσης κώδικα, κάτι που επιτάχυνε ακόμα περισσότερο την ανάπτυξη. Η Έκδοση 5 και ειδικά η Έκδοση 6 οδήγησαν σε μια πληθώρα διαφορετικών εκδόσεων του Unix, τόσο μέσα όσο και έξω από τα Εργαστήρια Μπελ, όπως το PWB/UNIX και το πρώτο εμπορικό Unix, το IS/1. Καθώς όλο και μεγαλύτερο μέρος του Unix γραφόταν σε C, βελτιώθηκε και η μεταφερσιμότητά του. Μια ομάδα στο University of Wollongong το μετέφερε στο Interdata 7/32 (με αποτέλεσμα το πρώτο μη-PDP Unix). Τα εργαστήρια Μπελ ανέπτυξαν διάφορες εκδόσεις για έρευνα και για εσωτερική χρήση στην AT&T. Τα μηχανήματα στα οποία μεταφέρθηκε περιλάμβαναν έναν υπολογιστή Intel 8086 (με ειδική MMU) και τον UNIVAC 1100.
Το 1978, κυκλοφόρησε το UNIX/32V, για το νέο σύστημα VAX της DEC. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, περισσότερα από 600 μηχανήματα έτρεχαν κάποια μορφή του Unix. Η Έκδοση 7 του Unix, η τελευταία έκδοση του Research Unix που θα κυκλοφορούσε ευρέως, εμφανίστηκε το 1979. Οι εκδόσεις 8, 9 και 10 αναπτύχθηκαν κατά τη δεκαετία του 1980 αλλά διατέθηκαν μόνο σε κάποια πανεπιστήμια, αν και προέκυψαν δημοσιεύσεις που τα περιέγραφαν. Η έρευνα αυτή οδήγησε στην ανάπτυξη του Plan 9 from Bell Labs, ενός νέου μεταφέρσιμου κατανεμημένου συστήματος.

Linux

Το λογότυπο του Linux

Η ονομασία Linux, που στα ελληνικά προφέρεται λίνουξ (ακούστε πως προφέρει την λέξη ο δημιουργός του o Linus Torvalds πηγαίνοντας στην ακόλουθη διεύθυνση  ), είναι ένας γενικός όρος αναφοράς σε λειτουργικά συστήματα που βασίζονται στον πυρήνα Linux. Η αρχιτεκτονική του Linux είναι βασισμένη στις αρχές του λειτουργικού Unix αλλά έχει αναπτυχθεί εκ του μηδενός και δεν περιλαμβάνει κώδικα από το Unix. Η ανάπτυξη του Linux είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα εθελοντικής συνεργασίας από διαδικτυακές κοινότητες, ενώ όλο το έργο είναι ανοικτού κώδικα και ελεύθερα προσβάσιμο από όλους για αντιγραφή, τροποποίηση ή (Το  αναδιανομή χωρίς περιορισμό. Το Linux είναι διαθέσιμο υπό άδειες όπως η GNU General Public License.

Το Linux μπορεί να εγκατασταθεί και να λειτουργήσει σε μεγάλη ποικιλία υπολογιστικών συστημάτων, από μικρές συσκευές όπως κινητά τηλέφωνα μέχρι μεγάλα υπολογιστικά συστήματα και υπερυπολογιστές. Χρησιμοποιείται κατά κόρον σε διακομιστές, αφού η καταγεγραμμένη χρήση Linux σε διακομιστές για το 2008 ανέρχεται σε 60% του συνόλου της αγοράς. Οι περισσότεροι προσωπικοί υπολογιστές όμως, λειτουργούν με Mac OS X ή Microsoft Windows, καθώς το αντίστοιχο ποσοστό του Linux είναι μόλις 5%. Τα τελευταία χρόνια πάντως παρατηρείται άνοδος του Linux και σε προσωπικούς υπολογιστές, χάρη στη δημοφιλή διανομή Ubuntu αλλά και τις περισσότερες λειτουργίες που προσφέρει σε συστήματα με περιορισμένες δυνατότητες όπως τα netbook.

Το Linux κυκλοφορεί σε διανομές Linux, δηλαδή ο πυρήνας σε συνδυασμό με συνοδευτικά προγράμματα, όπως βιβλιοθήκες, εργαλεία συστήματος, παραθυρικό περιβάλλον εργασίας και πολλές άλλες εφαρμογές που απαιτούνται για την εύρυθμη λειτουργία ενός υπολογιστή. Σχεδόν όλες οι διανομές περιλαμβάνουν το πρόγραμμα περιήγησης Mozilla Firefox και τη σουίτα εφαρμογών γραφείου LibreOffice. Χαρακτηριστικό των διανομών είναι η μεγάλη δυνατότητα παραμετροποίησης και επιλογής που προσφέρουν καθώς κάθε μια απευθύνεται σε διαφορετικό τύπο χρηστών. Ανάλογα με την φιλοσοφία που ακολουθεί κάθε διανομή μπορεί να δίνει μεγαλύτερη βάση στη φιλικότητα προς τον χρήστη, στις εφαρμογές πολυμέσων, την ευκολία παραμετροποίησης κ.α. 

Δημιουργός του πυρήνα Linux είναι ο Linus Torvalds, από το όνομα του οποίου προήλθε και η ονομασία Linux. O Torvalds άρχισε να αναπτύσσει έναν πυρήνα το 1991 εμπνευσμένος από το λειτουργικό MINIX και χρησιμοποιώντας πολλά προγράμματα και βιβλιοθήκες από το GNU του Richard Stallman. Πάνω στον αρχικό πυρήνα του Torvalds έχουν εργαστεί χιλιάδες χρήστες αλλά και εταιρείες. Λόγω των στενότατων σχέσεων μεταξύ Linux και GNU, πολλές φορές το σύστημα αυτό αναφέρεται ώς GNU/Linux, ονομασία που είναι πιο ακριβής και την προτιμά και το Ίδρυμα Ελεύθερου Λογισμικού

Ιστορικό

O Richard Stallman, εμπνευστής του GNU.

Το Linux, ως unix-οειδές ("unix-like"), έχει ως πρότυπο ανάπτυξης το ίδιο το Unix. Το λειτουργικό σύστημα Unix σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε το 1969, από τους Κen Thompson, Dennis Ritchie, Douglas McIlroy και Joe Ossanna, για λογαριασμό της αμερικανικής εταιρείας AT&T. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1971 και ήταν εξολοκλήρου γραμμένο σε συμβολική γλώσσα (assembly), κάτι που ήταν σύνηθες εκείνη την εποχή. Δύο χρόνια αργότερα, κυκλοφόρησε μια νέα, πρωτοποριακή έκδοση του Unix γραμμένη σε γλώσσα C από τον Dennis Ritchie. Επειδή πλέον βασιζόταν σε μια γλώσσα υψηλού επιπέδου έγινε πιο εύκολη η μεταφορά του σε περισσότερες πλατφόρμες υπολογιστών, καθιστώντας το Unix πολύ δημοφιλές σε ακαδημαϊκά ιδρύματα και επιχειρήσεις.

Το εγχείρημα GNU, που εκπόνησε ο Ρίτσαρντ Στώλλμαν το 1983, έχει ως στόχο την δημιουργία ενός ολοκληρωμένου πακέτου με ελεύθερο λογισμικό συμβατό με το Unix. Η ανάπτυξη του GNU ξεκίνησε το 1984, ενώ ο Stallman ίδρυσε το Ίδρυμα Ελεύθερου Λογισμικού το 1985 και το 1989 εξέδωσε την άδεια χρήσης GNU General Public License (GNU GPL). Στις αρχές του '90, είχε ολοκληρωθεί η ανάπτυξη χρήσιμων εργαλείων που απαιτούνται από ένα λειτουργικό (όπως βιβλιοθήκες, μεταγλωττιστές, επεξεργαστές κειμένου, κέλυφος, παραθυρικό περιβάλλον), αλλά είχε καθυστερήσει η ανάπτυξη βασικών και αναγκαίων εργαλείων όπως οι οδηγοί υλικού, οι δαίμονες εργασιών αλλά και ο πυρήνας του λειτουργικού. Αυτή η καθυστέρηση εξώθησε τον Φινλανδό Linus Torvalds να δημιουργήσει τον δικό του πυρήνα το 1991.

Ο Torvalds ξεκίνησε την ανάπτυξη ενός μη-εμπορικού unix-οειδούς λειτουργικού το 1991, ενώ φοιτούσε ακόμα στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι. Επηρεάστηκε από το επίσης unix-οειδές λειτουργικό MINIX, και άρχισε να αναπτύσσει αυτό που αργότερα έγινε γνωστό ως πυρήνας Linux. Το MINIX, είναι ένα μινιμαλιστικό λειτουργικό παρόμοιο με το Unix, που αναπτύχθηκε από τον Άντριου Τανενμπάουμ για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Ο Torvalds αρχικά έγραφε προγράμματα που έτρεχαν και στο MINIX έως ότου το Linux έφτασε σε ένα στάδιο ανάπτυξης όπου δεν ήταν πλέον απαραίτητοι οι δεσμοί μεταξύ των δυο λειτουργικών. Έπειτα, ο Tovalds αποφάσισε να αλλάξει την άδεια χρήσης, που μέχρι τότε δεν επέτρεπε την αναδιανομή για εμπορικούς σκοπούς, κάνοντας διαθέσιμο το Linux υπό την άδεια GNU GPL. Έτσι το GNU βρήκε έναν πυρήνα για να λειτουργήσει, και το Linux βρήκε έτοιμη μια μεγάλη ποικιλία προγραμμάτων. Εντάσσοντας το εγχείρημά του στο GNU, η ανάπτυξη του Linux ήταν αλματώδης και γρήγορα ξεπέρασε το MINIX.

Από την προσχώρηση του Linux στο GNU μέχρι σήμερα, χιλιάδες προγραμματιστές από όλο τον κόσμο συνεισφέρουν κώδικα και αναπτύσσουν από κοινού το Linux. Κάθε διανομή υποστηρίζεται από μια οργανωμένη κοινότητα χρηστών και προγραμματιστών, ενώ ορισμένες από τις διανομές υποστηρίζονται και από εταιρίες που πωλούν είτε εμπορικές εκδόσεις είτε τεχνική υποστήριξη για δωρεάν εκδόσεις. Επιπλέον, δεκάδες τρίτες εταιρίες έχουν συνεισφέρει τα τελευταία χρόνια στην ανάπτυξη του Linux - ανάμεσα στις οποίες πολύ γνωστές όπως η IBM, η Intel, η Google, η Hewlett Pacard - κυρίως για να αυξήσουν τις πωλήσεις hardware τους - με δεδομένη τη διάδοση του Linux στην αγορά των διακομιστών, των κινητών τηλεφώνων και των netbooks. Το Linux αναπτύσσεται με βάση το πρότυπο POSIX, το οποίο είναι μία προσπάθεια τυποποίησης όλων των συστημάτων που βασίζονται ή προσομοιώνουν το UNIX. 

Σχεδίαση

Το Linux υιοθετεί πολλές από τις αρχές λειτουργίας του Unix που καθιερώθηκαν τις δεκαετίες του '70 και του '80. Το σύστημα αποτελείται από έναν μονολιθικό ή αρθρωτός πυρήνας, τον πυρήνα Linux, που ελέγχει την διαδικασία επεξεργασίας, την δικτύωση, τις περιφερειακές συσκευές και την πρόσβαση στα αρχεία συστήματος. Οι οδηγοί συσκευών εντάσσονται άμεσα και αποτελούν τμήμα του πυρήνα. Διακριτές από τον πυρήνα είναι οι λειτουργίες υψηλού επιπέδου, όπως το γραφικό περιβάλλον χρήστη, οι οποίες διασυνδέονται με τον πυρήνα και συνθέτουν ένα ολοκληρωμένο λειτουργικό σύστημα.
Οι χρήστες μπορούν να ελέγχουν ένα σύστημα βασισμένο στο Linux μέσω μιας γραμμής εντολών ή από το γραφικό περιβάλλον χρήστη (GUI), ενώ είναι εφικτή και η χρήση πλήκτρων ειδικής λειτουργίας που υπάρχουν στο σχετικό υλικό (κοινή πρακτική στα ενσωματωμένα συστήματα). Στους προσωπικούς υπολογιστές, ο προεπιλεγμένος τρόπος είναι το γραφικό περιβάλλον, όπου η γραμμή εντολών είναι διαθέσιμη μέσω ενός τερματικού ή μέσω μιας ξεχωριστής εικονικής κονσόλας. Το πιο διαδεδομένο γραφικό περιβάλλον χρήστη στο Linux είναι το X Window System.
Το X Window System (ή πιο απλά το X ή τα Χ), παρέχει βασικά εργαλεία για τη δημιουργία, την εμφάνιση, την τοποθέτηση και τη διαχείριση γραφικών παραθύρων. Το Χ είναι κατασκευασμένο για δικτυακή λειτουργία, που σημαίνει ότι μια εφαρμογή που εκτελείται από έναν υπολογιστή μπορεί να εμφανίζεται σε έναν άλλο υπολογιστή. Το Χ ακολουθεί μια μινιμαλιστική προσέγγιση και καλύπτει μόνο λειτουργίες χαμηλού επιπέδου. Αυτό το κενό καλύπτουν τα λεγόμενα περιβάλλοντα εργασίας (Desktop Environments), τα οποία υλοποιούν γραμμές εργασιών (taskbars), προφύλαξη οθόνης (screensaver), πίνακες εφαρμογών (panels) κ.α. Δημοφιλή περιβάλλοντα εργασίας είναι το GNOME, το KDE και το Xfce

Ανάπτυξη

Ιστορική εξέλιξη των λειτουργικών συστημάτων που προήλθαν από το Unix

Η κύρια διαφορά μεταξύ του Linux και άλλων δημοφιλών λειτουργικών είναι ότι ο πυρήνας του Linux άλλα και οι σημαντικότερες εφαρμογές του είναι ελεύθερο και ανοικτού κώδικα λογισμικό. Υπάρχουν και άλλα λειτουργικά που κυκλοφορούν με την ίδια άδεια, αλλά το Linux είναι το πιο διαδεδομένο. Ορισμένες άδειες για ελεύθερο και ανοικτού κώδικα λογισμικό βασίζονται στην αρχή του copyleft, ένα είδος αμοιβαιότητας όπου κάθε νέο εγχείρημα που παράγεται από ένα έργο copyleft πρέπει να είναι επίσης copyleft. Η πιο δημοφιλής άδεια ελεύθερου λογισμικού, η GNU GPL, είναι μια μορφή copyleft, και χρησιμοποιείται για τον πυρήνα Linux και για αρκετές εφαρμογές του εγχειρήματος GNU.

Διανομές 



Διανομές που βασίζονται στο Linux στοχεύουν στην διαλειτουργικότητα με άλλα λειτουργικά συστήματα και καθιερωμένα πρότυπα πληροφορικής. Τα συστήματα Linux αναπτύσσονται σύμφωνα με τα πρότυπα POSIX, SUS, ISO, and ANSI όπου είναι δυνατόν, αν και μέχρι σήμερα μόνο μία διανομή Linux έχει πιστοποιηθεί με POSIX.1, το Linux-FT. Τα έργα ελεύθερου λογισμικού, αν και αναπτύσσονται συμμετοχικά, η πορεία της ανάπτυξής τους είναι ανεξάρτητη από άλλα παρόμοια έργα. Επειδή οι άδειες χρήσης ρητά επιτρέπουν την αναδιανομή, είναι εφικτή η κατασκευή μεγαλύτερων εγχειρημάτων που συνδυάζουν πολλά μεμονωμένα έργα, δημιουργώντας μια διανομή Linux.
Μια διανομή Linux, είναι μια συλλογή από λογισμικό συστήματος και πακέτα εφαρμογών που διατίθενται για λήψη και εγκατάσταση μέσω μιας σύνδεσης δικτύου. Αυτό επιτρέπει στον τελικό χρήστη να προσαρμόσει το λειτουργικό σύστημα στις ειδικές ανάγκες του. Οι διανομές μπορεί να διατηρούνται από εθελοντές ιδιώτες, από οργανώσεις, από εμπορικές εταιρίες ή από συνδυασμούς των παραπάνω. Η διανομή ρυθμίζει και εγκαθιστά τον πυρήνα Linux, αναλαμβάνει την γενική ασφάλεια του συστήματος και ορίζει το επίπεδο ενσωμάτωσης των διαφόρων πακέτων λογισμικού ώστε να αποτελούν ένα συνεκτικό σύνολο. Οι διανομές χρησιμοποιούν συνήθως έναν διαχειριστή πακέτων, όπως ο Synaptic ή ο YaST, για την εγκατάσταση, την αφαίρεση και την ενημέρωση του λογισμικού ενός συστήματος με μια ενιαία διαδικασία.


Χρήσεις

Κάθε διανομή Linux ακολουθεί την δική της φιλοσοφία, άλλες είναι γενικού σκοπού και άλλες πιο εξειδικευμένες. Πολλές διανομές στοχεύουν σε συγκεκριμένο τύπο χρηστών ή λειτουργούν μόνο σε συγκεκριμένο υλικό υπολογιστών. Επιπλέον κάθε διανομή δίνει έμφαση σε ένα διαφορετικό τομέα του συστήματος, όπως η ευχρηστία, η ασφάλεια, η σταθερότητα, η πολυγλωσσία, η υψηλή απόδοση του συστήματος κ.α. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ορισμένες διανομές περιλαμβάνουν βάση σχεδιασμού μόνο ελεύθερο λογισμικό. Περίπου τριακόσιες διανομές βρίσκονται σήμερα υπό ενεργή ανάπτυξη, ενώ δώδεκα πιο δημοφιλείς από αυτές είναι διανομές γενικού σκοπού.
Το Linux είναι ένα εξαιρετικά μεταφέρσιμο λειτουργικό σύστημα. Ο πυρήνας του, μπορεί να εκτελεστεί σε μια μεγάλη ποικιλία υπολογιστικών αρχιτεκτονικών, όπως οι πλατφόρμες ARM, iPAQ, IBM System z9 και System z10, και σε συσκευές από κινητά τηλέφωνα μέχρι υπερυπολογιστές. Δεν υπάρχουν πολλές εξειδικευμένες διανομές για τις ευρέος χρησιμοποιούμενες αρχιτεκτονικές. Ο πυρήνας ELKS μπορεί να εκτελεστεί στούς 16-bitους επεξεργαστές Intel 8086 και Intel 80286, ενώ ο πυρήνας µClinux μπορεί να εκτελεστεί σε συστήματα που δεν διαθέτουν μονάδα διαχείρισης μνήμης. Και οι δύο αυτοί πυρήνες αποτελούν fork του αρχικού πυρήνα Linux. Ο πυρήνας Linux λειτουργεί επίσης σε κλειστές αρχιτεκτονικές όπου προορίζονται για αποκλειστική εκμετάλλευση από τον κατασκευαστή, όπως οι υπολογιστές Macintosh (με PowerPC και Intel επεξεργαστές), διάφορα PDAs, παιχνιδομηχανές, φορητές συσκευές αναπαραγωγής πολυμέσων και κινητά τηλέφωνα.
Αυτό που το κάνει να διαφέρει από τα υπόλοιπα λειτουργικά συστήματα, είναι η ευκολία με την οποία μπορεί να επεκταθεί για να καλύψει και τις πιο απαιτητικές ανάγκες. Ακόμα και αν δεν έχει κάποιος γνώσεις προγραμματισμού, μπορεί να προτείνει βελτιώσεις στους αρχικούς προγραμματιστές ή ακόμα να χρηματοδοτήσει κάποιον για να υλοποιήσει αυτές τις βελτιώσεις (πολλά ελεύθερα προγράμματα χρηματοδοτούνται και αναπτύσσονται με αυτόν τον τρόπο). Υπάρχουν αρκετές βιομηχανικές ενώσεις και συνέδρια hardware διατηρούν και βελτιώνουν την υποστήριξη των συσκευών στο Linux, όπως το FreedomHEC.



Άδεια χρήσης

Το Linux, καθώς και τα περισσότερα συνοδευτικά προγράμματα, διανέμεται υπό τους όρους του GNU General Public License. Η άδεια αυτή δημιουργήθηκε για να εξασφαλίσει την ελεύθερη διανομή των προγραμμάτων που την χρησιμοποιούν. Έτσι κάποιο πρόγραμμα κάτω από την GNU GPL πρέπει υποχρεωτικά να συνοδεύεται από τον πηγαίο κώδικα του, ενώ στην περίπτωση που κάποιος τροποποιήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα και θέλει να το διανέμει είναι υποχρεωμένος να διανέμει τον αρχικό κώδικα καθώς και τις δικές του τις αλλαγές στον κώδικα. Με την έννοια του ελεύθερου προγράμματος δεν υπονοείται ότι είναι δωρεάν, αλλά ότι διανέμεται ελεύθερα, με τον πηγαίο κώδικά του διαθέσιμο στον καθένα, και αυτό δίνει την δυνατότητα όχι μόνο της χρησιμοποίησης του λειτουργικού, αλλά και της αναδιανομής του, της πώλησης του, τροποποίησής του, της επέκτασής του, πρόσβαση στον πηγαίο κώδικα και συνήθως σε εκτενή τεκμηρίωση.
Το λογισμικό του Linux που υπόκειται στην άδεια GNU GPL μπορεί να αντιγραφεί, να παραχωρηθεί ή ακόμη και να πωληθεί ελεύθερα. Το αν αυτό ισχύει για ολόκληρες διανομές του Linux, εξαρτάται πρωτίστως από την συγκεκριμένη διανομή. Αν η διανομή αυτή είναι η Debian GNU/Linux ή το Slackware, τότε όλα τα παραπάνω επιτρέπονται (μιας και δεν συμπεριλαμβάνει, στη βασική διανομή, μη ελεύθερα προγράμματα). Οι υπόλοιπες διανομές μπορεί να περιέχουν και μη ελεύθερο λογισμικό. Σε αυτές τις διανομές επιτρέπονται τα παραπάνω μόνο στα ελεύθερα προγράμματα τα οποία πρέπει να ξεχωρίσει ο ενδιαφερόμενος (συνήθως η κάθε διανομή δίνει μια ελεύθερη έκδοσή της, ή έχει σε ξεχωριστά CDs τα μη ελεύθερα προγράμματα).



Διαθέσιμες εφαρμογές

Το πακέτο λογισμικού LAMP (εδώ επιπρόσθετα με Squid). Μία υψηλής απόδοσης και υψηλής διαθεσιμότητας λύση για ένα εχθρικό περιβάλλον

Οι διανομές συνήθως διαθέτουν πολύ μεγάλη ποικιλία προγραμμάτων. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες ελεύθερα προγράμματα τα οποία έρχονται με άδεια παρόμοια με του Linux (ή χαλαρότερη), τα οποία καλύπτουν τις περισσότερες δυνατότητες που προσφέρουν τα αντίστοιχα ιδιόκτητα. Σήμερα συντηρούνται μεγάλες βάσεις δεδομένων ώστε να ταξινομηθούν αυτά τα προγράμματα.
Ιδιόκτητα (proprietary) προγράμματα υπάρχουν και στο Linux και καλύπτουν αρκετούς τομείς εξειδικευμένου λογισμικού (παιχνίδια, βάσεις δεδομένων, εφαρμογές γραφείου, οδηγοί συσκευών κ.α.).
Πέρα από την μεγάλη ποικιλία εφαρμογών που έχουν δημιουργηθεί για το Linux, υπάρχει επίσης η δυνατότητα (όχι πάντα) να χρησιμοποιηθούν σε περιβάλλον Linux και προγράμματα που έχουν κατασκευαστεί για MS Windows. Αυτό γίνεται χρησιμοποιώντας κάποια "ενδιάμεση" εφαρμογή όπως είναι π.χ. το Wine, το οποίο είναι μία ελεύθερη υλοποίηση του API των Windows, και η οποία αναλαμβάνει να γεφυρώσει το χάσμα.


Οδηγοί συσκευών και ζητήματα συμβατότητας υλικού



Σε ιδιαίτερη κατηγορία ανήκουν οι οδηγοί συσκευών (drivers). Λόγω της ιδιαίτερης φύσης τους, μπορεί να απαιτούνται για τη συγγραφή τους συγκεκριμένες πληροφορίες για τις προδιαγραφές και το σχεδιασμό της ελεγχόμενης συσκευής. Οι πληροφορίες αυτές δεν είναι πάντοτε διαθέσιμες, καθώς οι κατασκευαστές πολλές φορές διστάζουν να τις κοινοποιήσουν, επικαλούμενοι τα ιδιοκτησιακά τους δικαιώματα. Μερικές φορές είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ένας "ελεύθερος" οδηγός με τη χρήση reverse engineering, και πράγματι για πολλά περιφερειακά υπάρχουν σήμερα τέτοιοι οδηγοί που λειτουργούν ικανοποιητικά. Σε άλλες περιπτώσεις, οι κατασκευαστές παρέχουν τις απαραίτητες πληροφορίες, αποβλέποντας στη διάδοση του προϊόντος τους στην επεκτεινόμενη κοινότητα των χρηστών του Linux. Με μερικές συσκευές οι χρήστες του Linux είναι υποχρεωμένοι να χρησιμοποιήσουν ιδιόκτητους οδηγούς. Αυτό δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στη διάδοση του ελεύθερου λογισμικού, καθώς οι οδηγοί αυτοί δεν μπορούν να διανεμηθούν ελεύθερα, ούτε και να τροποποιηθούν κατάλληλα, ακολουθώντας την εξέλιξη του Linux, και οι χρήστες τους εξαρτώνται ουσιαστικά από την καλή θέληση των κατασκευαστών. Το πρόβλημα αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο σε σχέση με τα μόντεμ, διότι πολλά μόντεμ (software modems) είναι σχεδιασμένα να λειτουργούν με οδηγούς που είναι διαθέσιμοι μόνο για MS Windows. Τα μόντεμ αυτά καλούνται συνήθως "winmodems", ενώ για όσα από αυτά καθίσταται δυνατό να λειτουργήσουν με ελεύθερους οδηγούς έχει επικρατήσει ο όρος "linmodems". Επίσης αντίστοιχο πρόβλημα υπάρχει και με τις σύγχρονες κάρτες γραφικών, όπου ο χρήστης για να μπορέσει να εκμεταλλευτεί πλήρως τις 3D ικανότητες της κάρτας του, είναι αναγκασμένος να κατεβάσει τον κατάλληλο οδηγό του κατασκευαστή. Οι ανάλογοι οδηγοί ελεύθερου λογισμικού περιορίζονται μόνο στην υποστήριξη των 2D ικανοτήτων της κάρτας ή υποστηρίζουν ένα μικρό σύνολο των 3D δυνατοτήτων τους.
Οι περισσότεροι διανομείς του Linux καταρτίζουν σε τακτά διαστήματα έναν κατάλογο συσκευών που είναι "συμβατές" με τη διανομή τους του Linux. Αυτές οι λίστες ονομάζονται "λίστες συμβατότητας υλικού" (Hardware Compatibility Lists) ή HCL για συντομία.

Ποιό Antivirus να βάλω στον υπολογιστή μου;

Αγαπητοί φίλοι του Blog.
Όλοι έχουμε στα σπίτια μας έναν υπολογιστή αλλά antivirus;
Έχω δοκιμάσει σχεδόν όλα τα antivirus που έχουν κυκλοφορίσει όλα αυτά τα χρόνια π.χ. NOD32, MCFREE, AVAST, PANDA, ZONEALARM κλπ.
Ομολογώ ότι αρκετά απ' αυτά μου έκαναν τη ζωή δύσκολη ή έκαναν το PC να σέρνεται.
Λοιπόν: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ antivirus που να σε προστατεύει 100%.
Προσωπικά, όταν εγκαταστώ ενα antivirus, σκέφτομαι τα εξής:
1) είναι εύκολο στη χρήση;
2) είναι δωρεάν;
3) έχει αποτελεσματικότητα στην θεραπεία ιών;

Η απάντηση που έχω είναι μία: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ANTIVIRUS ΠΟΥ ΝΑ "ΠΙΑΝΕΙ" ΟΛΑ ΤΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ
Ξεχάστε το!!

Για να καταφέρετε να εχετε μια πλήρη κάλυψη απο ιους θα έπρεπε να έχετε εγκατεστημένο στον υπολογιστή σας ότι antivirus υπάρχει στον πλανήτη Γή πράγμα που είναι πρακτικά αδύνατο γιατί θα ΣΕΡΝΟΣΑΣΤΑΝ…



Το antivirus που σας το συνηστώ ανεπιφύλακτα ειναι το Kaspersky Antivirus.
Είναι εύκολη στην εγκατάσταση, "πιάνει" τα περισσότερα μικρόβια ή ιούς.
Επίσης, τα καινούρια Kaspersky, έχουν έναν νέο feature, το Save Money.
Το Save Money, σας προστατεύει, όταν κάνετε ψώνια στο διαδίκτυο, στις τραπεζικές συναλλαγές και ειδικά στις κλοπές προσωπικών κωδικών από αγνωστους (anomymous) χάκερ που κυκλοφορουν στο internet.

Αυτή ήταν η γνώμη μου, σχετικά με τα antivirus.
Καλή σας τύχη.

Windows 7

(H Επιφάνεια Εργασίας των Windows 7)









Τα Windows 7 (προηγουμένως γνωστά με τις κωδικές ονομασίες Blackcomb και Vienna) είναι ο διάδοχος των Windows Vista. Τα Windows 7 κυκλοφόρησαν στις 22 Οκτωβρίου 2009 και σε 32-bit και σε 64-bit εκδόσεις.
Η Microsoft είχε διατηρήσει άκρα μυστικότητα για τα Windows 7, καθώς είχε δώσει έμφαση στην κυκλοφορία και στην ανάπτυξη των Windows Vista, δηλώνοντας ότι δεν θέλει να υποσχεθεί χαρακτηριστικά των Windows 7 που τελικά δεν θα ενσωματωθούν, παρόλο που σε προηγούμενα λειτουργικά είχε αποκαλύψει κάποια χαρακτηριστικά πριν την κυκλοφορία τους. Ως αποτέλεσμα, γνωρίζουμε πολύ λίγα για τα Windows 7, αλλά δημόσιες ομιλίες και παρουσιάσεις από συνεργάτες της Microsoft έχουν δώσει εικόνα για τα χαρακτηριστικά τους. Μάλιστα, πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο από άτομα στα οποία δόθηκε η έκδοση M1 των Windows 7 έχουν δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.

Windows 7

Κατά τη διάρκεια της κεντρικής του ομιλίας στη διεθνή έκθεση Consumers Electronics Show 2009, στο Λ. Βέγκας, ο Steve Ballmer, Chief Executive Officer της Microsoft, ανακοίνωσε τη διάθεση της δοκιμαστικής (beta) έκδοσης του λειτουργικού συστήματος Windows 7, καθώς και τη διάθεση της νέας έκδοσης του Windows Live, της πλατφόρμας υπηρεσιών και εφαρμογών για την επικοινωνία στο διαδίκτυο. Κατά την άποψη της εταιρείας τα νέα Windows 7 και το Windows Live θα διευκολύνουν ακόμα περισσότερο την επικοινωνία, την κοινή χρήση αρχείων και τη διεκπεραίωση εργασιών.
Η πρώτη δομή των Windows 7 ονομάστηκε «Milestone 1 (M1)», σύμφωνα με αναφορές στο TG Daily, και έχει αριθμό έκδοσης 6.1.6519.1. Δόθηκε σε συνεργάτες της Microsoft τον Ιανουάριο του 2008 σε εκδόσεις x86 και x64. Αν και δεν έχει επιβεβαιωθεί από τη Microsoft, έχουν κυκλοφορήσει αναφορές και εικόνες από διάφορες πηγές. Τα χαρακτηριστικά που περιλαμβάνονται είναι οι μικροεφαρμογές, που ενσωματώθηκαν στην Εξερεύνηση των Windows, μία μικροεφαρμογή για το Windows Media Center, η δυνατότητα καρφιτσώματος και ξεκαρφιτσώματος στοιχείων από το Μενού Έναρξη και τον Κάδο Ανακύκλωσης, βελτιωμένα χαρακτηριστικά πολυμέσων και ένα νέο πρόγραμμα προβολής εγγράφων XPS. Οι αναφορές επίσης δείχουν ότι ένα εργαλείο αποστολής πληηροφοριών στη Microsoft Windows 7 εμφανίζει κάποια άλλα χαρακτηριστικά: την ικανότητα αποθήκευσης ρυθμίσεων λογαριασμού του Windows Live στον Internet Explorer, νέες εκδόσεις της Αριθμομηχανής, της Ζωγραφικής και του WordPad, που χρησιμοποιούν το Windows Presentation Foundation. Επίσης, αναφέρεται ότι η διάρκεια εγκατάστασης του λειτουργικού συστήματος διαρκεί 10 λεπτά. Αλλαγές στο περιβάλλον εργασίας έγιναν στις τελευταίες δοκιμαστικές εκδόσεις των Windows 7, όπως η οθόνη εκκίνησης, θυμίζοντας τις προ-XP εκδόσεις των Windows


Επόμενες εκδόσεις


H έκδοση Milestone 2 (M2) κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2008 και η έκδοση Milestone 3 (M3) κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2008 , ενώ η έκδοση για τους κατασκευαστές υπολογιστών (RTM) κυκλοφόρησε το δεύτερο μισό του 2009. Η πρώτη beta έκδοση των Windows 7 έγινε διαθέσιμη στο ευρύ κοινό στις 7 Ιανουαρίου 2009 ενώ η Release Candidate 1 κυκλοφόρησε τέλος Μαΐου του ίδιου έτους.
Ο Bill Gates τον Απρίλιο του 2008 σχολίασε σε μια συνέντευξη τύπου ότι μια νέα έκδοση θα έρθει «του χρόνου ή κάπου εκεί». Σύμφωνα με πρόσθετο σχόλιο της Microsoft, ο Γκέιτς αναφερόταν μόνο σε εκδόσεις alpha ή beta των Windows 7.

MinWin

Μία μικρή διαφοροποίηση του Windows kernel, γνωστή ως MinWin, βρίσκεται σε ανάπτυξη για χρήση με τα Windows 7. Με αυτό, γίνονται προσπάθειες για να χρησιμοποιείται λιγότερη μνήμη και χώρος στο σκληρό δίσκο. Το MinWin χρησιμοποιεί περίπου 25 MB στο σκληρό δίσκο και 40 MB μνήμης. Δεν χρησιμοποιεί γραφικό περιβάλλον χρήσης, αλλά μια γραμμή εντολών πλήρους οθόνης. Περιλαμβάνει υποσυστήματα και συστήματα δικτύου I/O. Το MinWin παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 13 Οκτωβρίου του 2007 από τον Eric Traut. Το σύστημα παρουσίασης περιελάμβανε μια εικόνα του λειτουργικού συστήματος, που είχε δημιουργηθεί από 100 αρχεία, στα οποία λειτουργούσε ένας server HTTP


Μέθοδοι Εισαγωγής δεδομένων


Στις 11 Δεκεμβρίου του 2007, ο Hilton Locke, που εργαζόταν στην ομάδα του Tablet PC της Microsoft, ανέφερε ότι τα Windows 7 θα φέρουν νέα χαρακτηριστικά αφής. Αναφέρει: «Εάν είχατε εντυπωσιαστεί από τα «χαρακτηριστικά αφής» του iPhone, θα μείνετε άναυδοι με το τι θα συμβεί στα Windows 7. Ελπίζουμε να πείσουμε περισσότερες OEM ότι η Τεχνολογία Αφής των Windows θα ανεβάσει τις πωλήσεις τους.
Άλλες μέθοδοι εισαγωγής δεδομένων, που θα υποστηρίζει το λειτουργικό σύστημα, όπως είπε και ο Μπιλ Γκέιτς, είναι η αναγνώριση ομιλίας και η οπτική αναγνώριση χαρακτήρων.